احترام به طبیعت توسط پدران ما آنقدر جایگاه والایی داشته كه گاهی این شائبه به وجود می آمد كه ایرانی ها عناصر طبیعت را می پرستیدند. همچون احترامی كه پیشینیان باستان نسبت به آتش و نور داشتند و هنوز هم رگه هایی از این احترام را در میان عوام مشاهده می كنیم كه به سوسوی نوری و چراغی سوگند یاد كرده و می گویند ' به این سوی چراغ سوگند' !

'آب' نیز، از دیگر عناصر طبیعت است كه به گواهی تاریخ و مورخان اعم از ایرانی و غیر ایرانی همچون هرودوت آنقدر عزت و احترام داشت كه كسی در آب جاری آب دهان نمی انداخت و در آن دست نمی شست.

'استرابون' جغرافی دان نیز می نویسد‌: ایرانیان در آب جاری استحمام نمی كنند. درآن ، لاشه و مردار و آنچه ناپاك است نمی اندازند به خصوص احتیاط می كنند كه آب را به خون نیالایند.

همچنین یكی دیگر از مظاهر احترام ایرانی ها به طبیعت روز سیزدهم فروردین یعنی روز پایانی جشن های نوروزی بود كه سبزه های خود را به همان آب روان می سپردند و با نیایش به درگاه خدا آرزوی بارش باران و سالی پر از فراوانی و شادی می كردند .

امروزه نیز از طلیعه سیزدهم فروردین، خانواده ها بار و بنه را همراه با سبزه نوروزی برمی چینند تا زیر سایه سار درختی و یا در كنار چمنی آن را بگسترانند و این روز را در كنار هم به خوشی بگذرانند اما خوشی و خوش گذرانی در این روز با گذشته ها تفاوتش از زمین تا آسمان است .

اگر چه امروزه با صنعتی شدن و پدید آمدن كلان شهر ها فاصله انسان با طبیعت زیاد شده اما این موضوع دلیل موجهی برای سهل انگاری و بی مهری نسبت به عناصر طبیعی محیط خودمان نیست .

انتظار این است كه فردای روز سیزده فروردین یعنی چهاردهم فروردین با طبیعتی پر از انواع آشغال اعم از پوست میوه ، بطری های انواع نوشیدنی ها و پلاستیك های رنگارنگ مواجه نگردیم .

این در حالی است كه روز سیزدهم فرودین را روز طبیعت نامگذاری كرده اند طبیعتی كه نیاكانمان به شدت به آن احترام می گذاشتند و در پاكیزه نگه داشتن آن بسیار كوشا بودند.

هر چند در سال های اخیر سازمان هایی از جمله شهرداری ها، حفاظت محیط زیست و حتی برخی از سازمان های مردم نهاد (NGO) دست به كار شده و مردم را در پاكیزه نگاه داشتن طبیعت تشویق می كنند اما تك تك افراد جامعه بایستی به یاد آورند كه نیاكان ما چگونه به طبیعت عشق ورزیده و مورد احترام آنان بود. امید كه از فرزندان خلف نیاكانمان به شمار آییم تا این كه مورد خطاب شاعر این شعر كه می گوید: 'پسر كو ندارد نشان از پدر تو بیگانه خوانش نخوانش پسر .' باشیم.

در بزرگداشت و احترام به طبیعت و سالم نگاه داشتن آن ، یادمان باشد ، طبیعت هرگز به انسان وام بلاعوض نمی دهد و این ما انسان ها هستیم كه برای بقای خود به طبیعت نیاز دارد پس آن را تخریب نكنیم .

گزارمیز ** 1776 **1542**