دنیا از آغاز جنگ تا كنون و در تمام مراحل دفاعي ما، هیچ گاه با زبان عدالت و بی طرفي با ما سخن نگفته است.

آن روزي كه صدام و حزب بعث از روي غرور و بی خردي به منظور ساقط نمودن نظام نوپاي جمهوري اسلامي ایران به كشور عزیزمان ایران حمله نمود و قراردادهاي بین المللي را پاره كرد و شخصا تجاوزات هوایي و دریایي و زمیني ارتش را رهبري مي‏نمود و نه تنها خانه‏هاي یك شهر و روستا، كه مراكز دهها شهر و صدها روستا را با خاك یكسان مي‏كرد و كودكان معصوم ملت ما را در آغوش مادرانشان به شهادت مي‏رساند و تجاوزات و وحشیگری ها را تا آنجا ادامه داد كه قلم از نوشتن و زبان از بیان آنان شرم مي‏كند و نیز در آن روزي كه صدام اولین جرقه و شعله‏هاي آتش‏ جنگ را در خرمن امنیت همه كشورهاي اسلامي و خلیج فارس برافروخت، هیچ كس از این مدعیان صلح، جلوي آتش‏افروزي او را نگرفت.

هیچكس از امكانات و اهرم هاي فشار و قراردادهاي خود در جهت كنترل و مهار او بهره نجست و به دفاع از ملت مظلوم و ستمدیده ایران و عراق برنخاست و به صدام، این آغازكننده جنگ، نگفت كه به كدام گناه و به چه جرمي ملت ایران باید كشته شوند! و به كدام گناه میلیون ها زن و مرد و پیر و جوان آواره شوند و یا خانه و كاشانه‏شان ویران گردد! و به كدام جرم و گناه حاصل زحمات ده ها ساله تلاش و سرمایه گذاري یك ملت در صنایع و كارخانجات و مزارع و كشتزارها سوخته و بر باد برود!

آیا جرم ما، ایراني بودن ما است، جرم ما فارسي بودن ما است، جرم ما اختلافات و تنازعات گذشته مرزي ما است؟ خیر، چنین نیست.

امروز همه مي‏دانند جرم واقعي ما از دید جهانخواران و متجاوزان، دفاع از اسلام و رسمیت دادن به حكومت جمهوري اسلامي به جاي نظام طاغوت ستمشاهي است، جرم و گناه ما احیاي سنت پیامبر- صلي اللَّه علیه و آله و سلم- و عمل به دستورات قرآن كریم و اعلان وحدت مسلمانان اعم از شیعه و سني، براي مقابله با توطئه كفر جهاني و پشتیباني از ملت محروم فلسطین و افغانستان و لبنان و بستن سفارت اسرائیل در ایران و اعلام جنگ با این غده سرطاني و صهیونیسم جهاني و مبارزه با نژادپرستي و دفاع از مردم محروم آفریقا و لغو قراردادهاي بردگي رژیم كثیف پهلوي با آمریكاي جهانخوار بوده است و نزد جهانخواران و نوكران بي‏اراده آنان چه گناهي بالاتر از اینكه كسي از اسلام و حاكمیت آن سخن بگوید و مسلمانان را به عزت و استقلال و ایستادگي در مقابل ستم متجاوزان دعوت كند.

* فرازی از پیام امام خمینی (ره) به مسلمانان ایران و جهان و زائران بیت الله الحرام (ششم مرداد 1366)